تقویم را که نگاه می کنی ۲۷ آبان  روز شهادت آقا مهدی را به تو نشان می دهد. آقا مهدی زین الدین فرمانده خاکی و بسیجی لشکر ۱۷ علی ابن ابی طالب (ع). کسی که رزمندگن لشکر قم هیچ گاه او را فراموش نمی کنند . او می گفت در زمان غیبت به کسی  منتظر می گویند که منتظر شهادت باشد. و همواره به آن عمل کرد.

آقا مهدی خود را با نثار خون خویش جاودانه کردو اینک ماییم و خاطراتی از او…

تازه از بیمارستان بیرون امده بودم . وقتی به منطقه برگشتم بچه ها تپه ای را گرفته بودند. یکی از بچه ها گفت: فرمانده لشکر دستور داده کسی روی خط الرأس نرود.

شب همانطور با لباس شخصی خوابیدم. صبح خواب آلود از سنگر بیرون زدم. آفتاب حسابی پهن شده بود… ناگهان چشمم به جوانی کم سن  سال افتاد. کلاه سبز کاموایی سرش بود و لباس زرد کره ای تنش. با دوربین روی درختی در خط الرأس مشغول دیده باتی بود .

این صحنه را که دیدم انگار با پتک زده باشند روی سرم. سرش داد  کشیدم: آهای تو خجالت نمی کشی … بیا پایین ببینم.

گفت: خیلی عصبانی هستی ! گفتم: باید هم باشم۱۸۰ نفر بودیم همه شهید شدند… تأمل نکرد و گفت: از کدام گردانی؟ گفتم: گردان ضد زره. گفت: جزو همان ده پانزده  نفری که…

گفتم: شلوغ بازی در نیار بیا پایین اگر هم کاری باشدبچه های اطلاعات عملیات خودشان انجام می دهند.

سر و صدا که بالا گرفت بچه های دیگر هم از سنگر بیرون زدند همین که از درخت پایین آمد یکی از بچه های قم شروع به بوسیدن او و ابراز محبت کرد. بعد خودش آمد طرفم و پیشانی ام را بوسید و گفت: اخوی مواظب خودن باش. من هم با حالت تمسخر گفتم: بهتره شما مواظب خودت باشی. او هم خنده ای کرد و رفت.

وقتی او رفت به ان برادر قمی گفتم: او کی بود که بوسیدیش؟ گفت نفهمیدی؟ گفتم: نه! گفت: اقا مهدی بود که هرچی از دهانت درآمد به او گفتی.

ناباورانه دنبالش دویدم اما رفته بود.